ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۳

تا بر مه تابانش ز عنبر قوس است

ما را چو سپاهیان نظر برقوس است

وقتی که بتم کمان کشد تا بن قوس

بینی که مه چهارده در قوس است