ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۵

دردا که گل و موسم گلزار گذشت

بلبل ز گلستان بسوی خار گذشت

خوشوقت کسی که از همه فار غبال

عمرش بتماشای رخ یار گذشت