ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰

دل باز بسوداش در انداخت مرا

و اندر کف صد شور و شر انداخت مرا

سودی نکند غم زیان خوردن من

من بعد که خانمان برانداخت مرا