چون رسد روزی به وقت خویشتن
زحمت جستن چه بر خود مینهی
بیاجل چون کس نخواهد مُرد نیز
پس چرا بر عجز و سستی تن دهی
رزق مقسومست لا ترحل به
موت محتوم است لا تغفل بهی