ابن یمین » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ٧۶۵

فریومد آنمقام کزین پیش خسروان

بودند با هم از پی آن در مطاعنه

مصری چو خلد جامع اهل صفا ولیک

بودی عزیز او شده مشتی فراعنه

هریک بدانمثابه که با مادرش پدر

کردی برای صحت اصلش ملاعنه

رفتند آنگروه که در هیچ دعوئی

معنی نداشتند چو لفظ جغاعنه

زین پس دمی بر آر بکام دل اندرو

وارسته از خباثت مشتی ملاعنه