این قطعه را ابن یمین در جواب قطعه‌ای که شاعری ایرج نام فرستاده و فتوای او را در می خوردن پس از افطار در ماه رمضان پرسیده به همان وزن و قافیه سروده مصرع اول قطعه ایرج این است: خدایگان فصیحان دهر ابن یمین
سرا فاضل دهر ایرج ای که در همه فن
به سان مردم یکی فن کسیت همتا نه
به نزد بنده رسید از تو قطعه‌ای که به لطف
ندانم آب حیات آنچنان بود یا نه
سوال کرده لطیفانه نکته‌ای که مرا
جواب راست نوشتن ز عامه یارا نه
اگرچه زحمت دق است و رنج استسقا
ولیک بر همه تنهاست بر تو تنها نه
ز بیم عامه در این مه چو باده نتوان خورد
دوای این دو مرض هیچ جز مدارا نه