ابن یمین » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ٧۵١

خدایگان فصیحان دهر ابن یمین

توئی که هست فضایل ترا و همتانه

بریخت خون بسی ملحد این مه روزه

ازو ملول جهانیست بنده تنها نه

بروز زحمت دق باشد و شب استسقا

عوارضی که دوایش بجز مدارا نه

برای دفع مضرت برای هضم طعام

بشرط آنکه به پنهان بود به پیدا نه

بجای آب دو سه کاسه می پس از افطار

اگر کنیم تناول روا بود یا نه