ابن یمین » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ٧۴۶

بمال حاجت مردم بر آرای سره مرد

برو دراهم معدوده جوی نو سکه

اگر تو راه ندانی منت نشان بدهم

بسوی گنج دوره میرود ازین سکه

یکی ز عرصه نسل و دوم ز غایت حرص

یکی ازین دو گزین کن بتاج یا سکه

دو اصل معتبرند انگهی نتیجه دهد

که کشن یافته باشد فضیله با سکه