ابن یمین » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۴١۶

چون روزگار هست بتصحیف روز کار

پس روز کار خواندنش به که روزگار

یعنی که روز کار کنونست کار کن

کین روز چون گذشت دیگر نیست روز کار