ابن یمین » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۴١۵

چو دنیا کند با تو بخشش تو نیز

ببخشش که گردان بود روزگار

نه از جود یابد چو آمد کمی

نه بخلش بود چون شود گوشدار