ابن یمین » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ٣۵٧

مکن هرگز ستم بر زیر دستان

که ایشان چون تو حق را بندگانند

حیات دائم از داد و دهش جوی

که نوشروان و حاتم زندگانند