ابن یمین » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ٣٣۵

گرم بدست فتد ساقی سمن ساقی

که بر لطافت طبعش وثوق من باشد

ز شام تا بسحر می خورم که خود زرخش

نماز شام زمان شروق من باشد

صبوح کان نبود پیشتر ز بانگ نماز

بجان دختر رز کان غبوق من باشد

نخواهم آنکه شود ثالثی مزاحم ما

وگرچه محرم صدق و صدوق من باشد

بگاه مستی اگر بوسه ئی ازو خواهم

چنانکه عادت فسق و فسوق من باشد

شگفتم آید ازو در کنارم ار نکند

ز تندی آنچه سزاوار بوق من باشد