ابن یمین » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ٢٩۴

رزق مقسومست و وقت آن معین کرده اند

بیش از آن و پیش ازین واصل نمیگردد بجهد

هر چه میاید ز نیک و بد بدان خرسند باش

کانچه خواهی ز آسمان حاصل نمیگردد بجهد

هر که با ادبار آمد توام از آغاز کار

گو مرنجان خویش را مقبل نمیگردد بجهد

سوسن آزاد چون از قول محروم آمدست

گر چه دارد ده زبان قائل نمیگردد بجهد

هر که چون ابن یمین مجنون لیلی منظریست

ترک او گیرید کو عاقل نمیگردد بجهد