ابن یمین » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ٢٣۴

اول نظرم کامد بر دنبه لرزانش

گفتم که ازو هرگز یک موی کجا روید

چون پشم دمید از وی گفتم که چه شد گفتا

هر جا که رود آبی ناچار گیا روید