ابن یمین » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ١۵۶

گر آسیای چرخ ترا آرد میکند

باید که همچو قطب نمائی در آن ثبات

روزی دو گر شود ایام بد کنش

هم عاقبت نکو شود ار باشدت حیات

تا زنده ئی مدار ز احداث دهر باک

بیرون ز مرگ سهل بود جمله حادثات

گر نوازد فلکت غره مباش از پی آن

کش صعودی نبود کونه هبوطی ز پی است

ور بلندی دهدت بخت بدان نیز مناز

کارتفاعی نبود کش نه سقوطی ز پی است