ابن یمین » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ٢٧

منم ابن یمین که نتوان کرد

جز بمن انتساب شعر مرا

در میان سخنوران باشد

فضل فصل الخطاب شعر مرا

۳

نتوان کرد نسخ تا به ابد

همچو ام الکتاب شعر مرا

نبود فرق در جهانگیری

ذره آفتاب و شعر مرا

ز اهل دل هوش بردن آئینست

بر مثال شراب شعر مرا

۶

از حسد آتش اندر آب افتد

گر نویسی بر آب شعر مرا

عقد گوهر کنند تعبیرش

هر که بیند بخواب شعر مرا

بیت معمور یافتست فلک

در جهان خراب شعر مرا

۹

کس معارض نمیتواند شد

بجواب صواب شعر مرا

ز آنکه خود در فضیحت آرد و بس

هر که گوید جواب شعر مرا