ابن یمین » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ١٣۵ - وله ایضاً

یا رب چه موجبست که دستور شه نشان

والا جلال دولت و دین آصف زمان

مهر سپهر دانش و جان و جهان فضل

حامی ملک و ملت وراعی انس وجان

روزی نپرسد از ره اشفاق و مرحمت

مولای خویش ابن یمین را که ای فلان

چونی و در چه کار و درین موسم از چه خاست

عزم توجهت بجناب خدایگان

سلطان نظام دولت و دین شاه تاج بخش

کز قدر هست پایه تختش بر آسمان

ای پیش رأی انور تو گشته آشکار

سری که هست در حجب آسمان نهان

از راه انبساط سئوالی همیکنم

تشریف ده ز بنده نوازی جواب آن

مفتی شرع مکرمت امروز رأی تست

باشد روا که همچو منی شهره جهان

بر آستان حضرت خورشید ملک و دین

باشم بسان ذره در سایه بی نشان

خاصه کنون که چون تو هنر پروری بود

در ملک شاه داور و دارا و قهرمان

بر رأی شاه اگر نکنی حال بنده عرض

زودا که بر فلک رسدم ناله و فغان

تا از جهانیان بود اندر جهان اثر

بی تو جهان مباد مقام خدایگان