امیر شاهی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰

راحت طلبی، به داده دهر بساز

آزرده مشو در طلب نعمت و ناز

لعل و زر و گل چه سود ده روزه بقا

چون سرو تهی دست خوشا عمر دراز