اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۲

ای دل به غم فراق دایم خونی

وی جان بامید وصل جانان چونی

شوقت همه روزه بیشتر میگردد

زان رو که بعشق هر زمان افزونی