اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۱

ای دل تو اگر باده عشقش نوشی

باید که غمش بعالمی نفروشی

هر لحظه اگر وصال او دست دهد

چون اهل فراق در رهش میکوشی