اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۷

عشق تو مرا ز عالم آزادی داد

تاباد، غم عشق تو برجانم باد

دایم دل و جان بیاد تو مشغولند

هرگز بود آیا که کنی از ما یاد