اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۷

جانی که همای عالم قدس بدست

درمانده بدام شهوت و حرص شدست

از قید صفات بد اگر گشت جدا

بالذات ورا میل بمأوای خودست