اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲

داری سر جور و بیوفائی با ما

پیوسته ازآن کنی جدائی باما

یارب بود این که از سر مهر و وفا

رخسار چو خورشید نمائی با ما