اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۲۵

روی تو ظاهرست بعالم نهان کجاست

گر او نهان بود بجهان خود عیان کجاست

عالم شدست مظهر حسن و جمال تو

ای جان بگو چه مظهر و ظاهر جهان کجاست

در هر لباس حسن تو هر لحظه رو نمود

عالم همه توئی و زمین و زمان کجاست

هرجا باسم خاص ظهوریست مرترا

غیر ترا نمای که نام و نشان کجاست

در عرصه وجود چوغیر از تو هیچ نیست

بهر خدا بگوی که کون و مکان کجاست

وصف جمال تو خواهم که با همه

گویم و لیک نطق و زبان و بیان کجاست

در پرتو جمال رخ نوربخش تو

شیدا و والهی چو اسیری بجان کجاست