کلیم » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۰

غم جای دگر نمی رود از بر من

تا هست نشان از دل غم پرور من

پژمرده نمی شود گل داغ جنون

تا می گذرد سیل سرشک از سر من