کلیم » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۲

دریاست کفت سحاب می خیزد ازو

یعنی سپرت که فتح می ریزد ازو

شمشیر شکست وز مصافش برگشت

خرمن دیدیکه برق بگریزد ازو