کلیم » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳

شیرینم و مغز سخنانم تلخ است

عیش همه عالم از زبانم تلخ است

منهم از خویش در عذابم که مدام

از گفتن حرف حق دهانم تلخ است