مردم دیده اقبال هنر، جعفرخان
که مدامش بکف بخت می کام بود
کرم ایزدیش داده گرامی پسری
که بماند بجهان تا زجهان نام بود
هاتفی از پی تاریخ بگوش دل گفت
(آن گل جعفری آرایش ایام بود)