قائم مقام فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲

این شعر بود که جان از او در تعب است

یا ثالث بوی سیر و دود شطب است

چون میوه ری مایه لرزست، ولی

لرز عجبی که مرگش از پی نه تب است