آنکه ذات آفرین بیش و کم است
از صفت آفریدنش چه غم است
اختیاری کز اضطرار بود
نزد عاقل نه اختیار بود
خالق کل شیء از که و کی
معطی و مانع است و مبدع وحی
چون‌که ترک مقدری مقدور
نیست مر بنده را، شود مجبور
سکنات و تحرک و حرکات
همه داند محرک هیئات
پس تو باید که آن همه دانی
تا به فعلش قیام بتوانی
نیک دانسته‌ای بخوان از بر
یا توانسته‌ای عرق بستر