حسین خوارزمی » دیوان اشعار » غزلیات، قصاید و قطعات » شمارهٔ ۲۴۱

روانی نقد جان درباز اگر سودای ما داری

چو شمع از تاب دل بگداز اگر پروای ما داری

شهنشاه جهان گردد غلام بنده فرمانت

چو بر منشور آزادی خط طغرای ما داری

چو از کبر و ریا رستی جمال کبریا بینی

بدان چشمی که نورانی ز خاک پای ما داری

سر رشته بدستم ده مزن دم پای از سرکن

اگر تو رأی غواصی در این دریای ما داری

بهر سو چند میپوئی چو مقصد کوی عشق آمد

چرا یار دگر جوئی چو دل جویای ما داری

بچشمت میل غیرت کش که غیری در نظر ناید

اگر تو میل دیدار جهان آرای ما داری

بهر کس دل چو میبندی نمی بینی که در عالم

بحسن و لطف و زیبائی کجا همتای ما داری

جراحتهای این ره را چو راحتها شناس ار تو

هوای بزم روح افزای راحت زای ما داری

حسینا چون گداطبعان بهر می لب نیالائی

اگر تو ذوق سرمستی از این صهبای ما داری