حسین خوارزمی » دیوان اشعار » غزلیات، قصاید و قطعات » شمارهٔ ۹۴

اگر طریقه تو جمله ناز خواهد بود

وظیفه من شیدا نیاز خواهد بود

مرا چه دیده بروی تو باز شد در دل

بغیرت از سر غیرت فراز خواهد بود

چراغ مجلس هر کس مشو وگرنه چو شمع

نصیب من ز تو سوز و گداز خواهد بود

نظر بقامت تو زان قیامت جانها

مرا وسیله عمر دراز خواهد بود

چه غم خورد دل بیچاره ام ز درد و بلا

اگر عنایت تو چاره ساز خواهد بود

تو شاه ملک جهانی و بنده بنده خاص

ز بنده تا بکیت احتراز خواهد بود

غلام حضرت معشوق اگر چه بسیار است

کدام بنده چو عاشق نیاز خواهد بود

بجان خویش تعلق از آن همی ورزم

که او فدای چو تو دلنواز خواهد بود

پس از وفات ز یمن وفات قبر حسین

چو کعبه مقصد اهل حجاز خواهد بود