شاهدی » دیوان فارسی » غزلیات » شمارهٔ ۳۹

خوب رویان چو صید عام کنند

ناوک از غمزه تو دام کنند

آن دو چشمان مست خواب آلود

خواب بر چشم ما حرام کنند

عاشقان میپزند سودایش

دل بسوزند و فکر خام کنند

گر بگویند روی او را ماه

زین سخن ماه را تمام کنند

شاهدی گر طمع به لعل تو کرد

عاشقان زین طمع مدام کنند