وحدت کرمانشاهی » غزلیات » شمارهٔ ۳

دل بی تو تمنا نکند کوی منا را

زیرا که صفایی نبود بی تو صفا را

چون حسن و جمال تو بود موهبت از حق

دیدار تو توجیه کند روز لقا را

روشن شود از پرتو انوار حقیقت

از لوح دل ار پاک کنی رنگ ریا را

البته دمی منحرف از قبله نگردد

هرسوی بگردانی اگر قبله‌نما را

شک نیست که باشد اگرت دیده حق‌بین

هرجا نگری می‌نگری وجه خدا را

در عاشقی و مهر و وفا بایدت ای دوست

آموخت ز جان‌باختگان رسم وفا را

از نای تو بر گوش رسد نغمه توحید

چون وحدت اگر ساز کنی شور و نوا را