حکیم سبزواری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳ - وله ایضاً

برداشته‌ام دو دست از بهر دعا

ای شاه دو عالم بنگر سوی گدا

دادی بمن اذن ذکر نامت از لطف

‌‌ورنه تو کجا و من بی رتبه کجا