حکیمی را پرسیدند که آدمیزاد کی به خوردن شتابد؟ گفت: توانگر هرگاه گرسنه شود و درویش هرگاه که بیابد.
بخور چندانکه ننهد خانه تن
ز بیشی و کمی رو در خرابی
اگر دارنده ای هرگاه خواهی
و گر نادار هرگاهی که یابی