حزین لاهیجی » غزلیات ناتمام » شمارهٔ ۲۸۲

خزان چه می برد از نوبهار رنگینم؟

گل همیشه بهار است، داغ دیرینم

فتاده است به بی نسبتان مدار مرا

فلک چو مصرع برجسته، کرده تضمینم