حزین لاهیجی » غزلیات ناتمام » شمارهٔ ۲۷۸

بیهوده نگشتم به سراپای دو عالم

منظور تو بودی ز تماشای دو عالم

خم کردن سر، بهر طمع، طاعت بُت بود

یک سجده نکردم به تمنّای دو عالم