حزین لاهیجی » غزلیات ناتمام » شمارهٔ ۲۱۳

دمهای زنده را، از اجل کی زیان بود؟

گیرم چو خود کناره، سخن در میان بود

کو آن زبان که صرف سپاس زبان کنم؟

مفتاح گنج خانهٔ معنی، زبان بود