حزین لاهیجی » غزلیات ناتمام » شمارهٔ ۱۷

خوش آنکه غازه گر آیم رخ فرنگ تو را

زخون دیده فروزم، چراغ رنگ تو را

دلیل مقصد آوارگان عشق منم

نشان بوسه گذارم، دهان تنگ تو را

شکستت ای چمن آرای آرزو مرساد

که مومیایی دل کرده اند، سنگ تو را