حزین لاهیجی » رباعیات » شمارهٔ ۲۴۱

بشکن قدح سپهر دون ای ساقی

می نیست درین جام نگون ای ساقی

مُردم ز خمار، بادهٔ ناب کجاست؟

تا چند توان کشید خون ای ساقی؟