حزین لاهیجی » رباعیات » شمارهٔ ۱۷۴

ای عوج زمانه، قد چالاک بکش

گردن به عروج قبهٔ خاک بکش

بی قوت چرا نشسته ای بسته دهان

برخیز سری به ک.ن افلاک بکش