آنی که سر از سجدهٔ کوی تو نتافت
نه روم و نه روس
بر قامت عزتت فلک حله نبافت
جز اطلس و توس
مرغ دل ما دانهٔ وصل تو چشید
امّا به شبی
یک بار کرم کردی و تکرار نیافت
چون تخم خروس