حزین لاهیجی » رباعیات » شمارهٔ ۶۹

از حوصلهٔ صبر، غمت بیرون است

هر لحظه دل از فراق، دیگرگون است

با دیده چه سازیم که چون شب باز است؟

از شوق چه گوییم که روزافزون است