حزین لاهیجی » رباعیات » شمارهٔ ۲۶

آن غنچه که نشکفد به گلشن لب ماست

کامی که روا می نشود مطلب ماست

در عشق دو چیز است که پایانش نیست

اول سر زلف یار و آخر شب ماست