حزین لاهیجی » رباعیات » شمارهٔ ۱۷

هر چند که خصمی سپهر از جهل است

آسان گذرد به خاطری کو اهل است

عاجز شده روزگار از خصمی ما

دشوار زمانه بس که بر ما سهل است