ای به دو رخ بسان تازه بهار
نکنی کار جز به میل و شمار
گر ز من زاریست همواری
کارم از تو چراست ناهموار
همچنان کز شیار گل ببری
همچنان گرد عشق تو شاد یار
هر چه تخم است آن توانی کشت
و آن به دست تو بهتر آرد بار
هست ما را به تخم صبر نیاز
بر دل بنده تخم صبر بکار