جامی » دیوان اشعار » خاتمة الحیات » رباعیات » شمارهٔ ۴۲

آب سخنم روان که می خواهم نیست

شایسته به هر زبان که می خواهم نیست

از گفت و شنید و خواندن آن هستم

شرمنده که آنچنان که می خواهم نیست