جامی » دیوان اشعار » خاتمة الحیات » رباعیات » شمارهٔ ۱۲

بی سود یقین دم زیانی می زن

بر گرد یقین تار گمانی می تن

مرگ است یقین چنانچه در قرآن است

باشد برسی به مرگ جانی می کن