جامی » دیوان اشعار » واسطة العقد » رباعیات » شمارهٔ ۷۲

بر لوح زمانه نیست یک حرف صواب

از حرفه حرف خوانیش روی بتاب

بی گوش و زبان چه خوش بود فهم خطاب

زین خامش گویا که کتاب است کتاب